Winston Wolfe
7 november 2017 — By Mathias Vermeulen

Trends binnen L&D – een dagelijkse worsteling

Enkele jaren geleden werden we omver geblazen door Manu Larcenet en zijn stripreeks ‘De Dagelijkse Worsteling’. Afgelopen week moesten we tijdens DevLearn in Las Vegas geregeld terugdenken aan het verhaal van Marco: hoe ook L&D moet worstelen, elke dag opnieuw.  Het verslag van onze trip kon je eerder al lezen in onze voorbije blogposts (dag […]

Enkele jaren geleden werden we omver geblazen door Manu Larcenet en zijn stripreeks ‘De Dagelijkse Worsteling’. Afgelopen week moesten we tijdens DevLearn in Las Vegas geregeld terugdenken aan het verhaal van Marco: hoe ook L&D moet worstelen, elke dag opnieuw.  Het verslag van onze trip kon je eerder al lezen in onze voorbije blogposts (dag 1dag 2dag 3). Maar nu we alles netjes verwerkt hebben, is het ook tijd voor een overkoepelende nabeschouwing van de trends die momenteel spelen en hoe L&D hier momenteel mee aan de slag gaat… Maak je klaar voor de stand van zaken binnen het LMS-landschap, de adoptiegraad van xAPI, de mogelijkheden van AR en VR, de toekomst met AI en hoe L&D omgaat met de evidence-based aanpak.

 

  • Een worsteling met onszelf

L&D beleeft volgens ons een behoorlijk existentiële crisis. Alles verandert rondom ons aan een razend tempo, waardoor we ook onze rol moeten herdefiniëren. Onze plaats opnieuw moeten vinden. Onze visie moeten bijstellen. Maar zijn we daar echt klaar voor? Meer nog, zijn we daartoe bereid? Willen we onze jarenlange manier van werken wel aanpassen? We lijken nu soms te zwemmen temidden de technologieën die op ons afkomen, met een risico het overzicht te verliezen. Waardoor we veel eieren in de mandjes leggen van de consultants/vendors/marketeers die ons de wereld beloven. En vaak de hel bezorgen.

Toegegeven, wijzelf bloggen en spreken zeer vaak over learning technology. Maar vergeet nu heel eventjes die technologie, vergeet even de buzzwords die momenteel koning zijn in het L&D-landschap. Ga eerst terug naar de basis. De mensen, jouw collega’s en hun dagelijkse uitdagingen. Vertrek van die gedachte en denk hoe jij hen als L&D beter kan ondersteunen. Werk zo naar boven en kijk welke strategie voor jouw doelgroep de beste resultaten zal opleveren. Pas dan komt de vraag of technologie een antwoord kan bieden op je vraagstuk.

Want – temidden onze existentiële crisis – merken we wel dat die mindshift er stilaan zit aan te komen. Hier en daar zien we mensen, organisaties, initiatieven die wijzen op beterschap. Voorbeelden van het anders gaan denken en de medewerker centraal zetten. Denken in termen van gebruiksgemak en efficiëntie.

Het wordt onze taak, neen onze plicht, om dit pad verder te blijven bewandelen. Denk altijd aan de eindgebruiker en, zoals we lang geleden ooit hoorden: ‘begin with the end in mind’.

 

  • Een worsteling met het LMS (dat nog steeds alive & kicking is)

Er stonden een pak aanbieders op de DevLearn-beurs en wat je ook moge horen: het LMS is wel degelijk nog steeds omnipresent. Inderdaad, het landschap verbreedt (gelukkig maar) en we zien meer en meer andere leerplatformen opduiken. In die context zijn wij bijvoorbeeld grote fan van oa. Curatr, Axonify, Red Panda, Degreed en EdCast. Allemaal platformen die op een andere manier naar leren durven kijken. Bovendien doen de recente technologische evoluties en adoptie van pakweg xAPI (en cmi5) ons watertanden. En toch…

Toch is de meest gehoorde vraag tijdens sessies en op de beursvloer aan sprekers en vendors nog steeds: “kunnen we product X of dienst Y integreren in ons LMS?” Waarmee mensen eigenlijk de bal in het niet-LMS kamp gaan leggen. Terwijl het net andersom zou moeten. Het is de LMS-provider die ervoor moet zorgen dat zijn systeem ook integraties aankan met andere leerapplicaties en -platformen. Dan pas kan er gewerkt worden aan mooie ecosystemen die leren ondersteunen.

Het is dus onze taak, neen onze plicht, om de ‘platformintegratie’-bal (wat een woord) terug in het kamp van de LMS-vendors te leggen om hen op andere, meer open gedachten te brengen. Zoniet hebben we één advies: ‘move away from your vendor’.

 

  • Een (iets verminderde) worsteling met xAPI

In de slipstream van het LMS komt ook steevast het SCORM vs. xAPI verhaal. Terwijl we dan eigenlijk appelen met peren vergelijken. Maar doordat vele L&D’ers met een LMS-fixatie leven (zie hierboven), gaan ze xAPI automatisch toch met SCORM vergelijken. Terwijl dat echt niet hoeft, de twee kunnen perfect broederlijk naast elkaar leven. En een aantal tools spelen hier al handig op in; je kunt er leercontent zowel als SCORM-content opladen in je LMS en ook xAPI-statements laten sturen naar je LRS. Dan heb je ’the best of both worlds’ en is iedereen tevreden.

Dat xAPI trouwens stilaan terrein wint, merken we aan alles op conferenties: meer en meer sessies over het thema, de pre-conference workshops die georganiseerd worden, de use cases die meer in de picture komen, een pak producten die het stilaan integreren, … Er is vooralsnog slechts één groep die in alle talen zwijgt: de LMS-community. Gelukkig niet LMS-vendors, want er zijn al enkele platformen die hun huiswerk goed gemaakt hebben. Maar de echt grote spelers die de markt domineren (Saba, SuccessFactors en SumTotal om er enkele te noemen) weigeren vooralsnog overstag te gaan.

Het is dus ook hier onze taak, neen onze plicht, om de LMS-vendors door kritische vragen te stellen te dwingen mee te zijn met hun vakgebied, de eindgebruiker steeds centaal te stellen en data-interoperability hoog op de agenda te plaatsen

 

  • Een worsteling tussen feit en fictie

Will Thalheimer was dan wel fysiek niet aanwezig in Las Vegas, zijn geest waarde gelukkig wel rond op de conferentie. Via twitter mengde hij zich geregeld in de #devlearn-debatten en poogde hij de aanwezigen zin voor kritische reflectie bij te brengen. Want hoewel we een grotere evidence-based stroming krijgen binnen L&D, maken velen zich toch nog steeds schuldig aan – excusez le mot – kwakzalverij. Of het nu gaat om leerstijlen, de ‘cone of learning’ of de nieuwste hype rond neuroscience en brain-based learning: het blijft er als zoete broodjes in gaan bij de vaak onervaren L&D-professionals. Het ergste is dat de sprekers en verkopers hier nog steeds makkelijk mee wegkomen. Jammer, want we krijgen wel degelijk meer en meer research voorgeschoteld die ons als L&D’er verder op weg kan helpen. Aan ons om de daad bij het woord te voeren.

Het is dus wederom onze taak, neen onze plicht, om dergelijke praktijken blijvend aan de kaak te stellen, om bestaande gebruiken kritisch te benaderen en om diepgewortelde nonsens definitief uit L&D te bannen.

 

  • Een worsteling tussen AR en VR

Zet een VR-bril op je neus en je wordt onmiddellijk overweldigd door de ervaring… en door de mogelijkheden die er zijn binnen L&D. En toch… Toch spreken we nu al enkele jaren over VR en blijft het vooralsnog wachten op de grote doorbraak. Enerzijds zal de kostprijs heel wat mensen afschrikken, want een VR-experience bouwen met een beperkt budget is behoorlijk onmogelijk te noemen. En anderzijds zit je ook met de hardware issues. Het volstaat immers niet een HTC Vice of Oculus Rift aan te schaffen; je hebt ook behoorlijk straffe computers nodig om alles draaiende te houden. En die VR-ervaringen op smartphone via een cardboard zijn goed als teaser of om je een beeld te schetsen van de mogelijkheden. Maar een vervanging voor ’the real deal’ zijn ze hoegenaamd niet.

Neen, dan zien we op korte termijn toch meer mogelijkheden met Augmented Reality. Je hebt in ieder geval een lagere ontwikkelkost en ook op vlak van hardware zit je hier safe. Iedereen beschikt immers over een smartphone en/of tablet, waardoor de adoptiegraad sneller kan/zal verlopen. En we hadden het eerder ook al gezegd: AR biedt op vlak van performance support gigantisch veel mogelijkheden: je kan er mensen op de werkvloer, just-in-time, in the moment of need, verder op weg gaan helpen. Virtual Reality zien we dan weer eerder als het ideale verlengstuk van het formele leeraanbod. Met vooralsnog een behoorlijk kostenplaatje.

Het is onze taak, neen onze plicht, om laagdrempelig te gaan experimenteren met deze (en ook andere) technologieën, zodat jij alvast klaar bent als jouw organisatie bereid is tot the next step.

 

  • Een worsteling met data & analytics

Een tijdje geleden hoorde je vaak zeggen dat elke HR-afdeling op termijn ook een data analist in dienst zou moeten hebben. Ook wij waren hiervan overtuigd. En we zijn dat op sommige vlakken nog steeds, trouwens. Feit is echter wel dat HR en – als we naar ons vakgebied kijken – L&D toch nog vaak worstelt met data en analytics. Vinden we het vandaag eigenlijk wel belangrijk? De meeste systemen en platformen laten ons nu al toe om inderdaad veel data te gaan verzamelen, maar uiteindelijk hervallen we steeds in hetzelfde stramien van ‘Wie heeft wat gevolgd en wat was de score op het eindtestje?’. Voor dergelijke rapporten en analyses hebben we inderdaad nog geen data analist nodig. Een gemiste kans, aangezien er door de opkomst van oa. xAPI (zie hierboven) best wel al veel mogelijk is. We kunnen dus op een mooie manier met data aan de slag gaan en er ons voordeel uit halen. Het ontbreekt ons vandaag echter vooral aan moed om de checkbox-aanpak – die vaak vanuit de business gevraagd wordt – achterwege te laten.

Het is onze taak, neen onze plicht, om ons te verdiepen in het data & analytics verhaal om de mogelijkheden correct in te schatten. En om dan goed na te denken: wat willen we eigenlijk weten en meten? Met die vraag staat of valt alles.

 

  • Een gigantische worsteling met Artificial Intelligence

Eindigen doen we wel met een globale trend die ons alvast mateloos boeit: Artificial Intelligence. Maar ons gevoel is dat de doorsnee L&D-professional hier bijlange nog niet wakker van ligt. Noch van de mogelijkheden, noch van de toepassingen, noch van de valkuilen. Als termen zoals machine learning en deep learning opduiken, zie je vooral wenkbrauwen fronsen en mensen denken: ‘wij hebben nu wel andere katten te geselen’.  Bovendien voel je het dan zo aankomen dat slimme verkopers en marketeers het gebrek aan interesse/kennis zelf gaan invullen door tijdens salespraatjes de woorden ‘algoritme’ en ‘adaptive learning’ in de mix te gooien. En dan krijg je toestanden zoals nu gebeurt met microlearning: duizend-en-één definities en producten die claimen: ‘wij doen aan microlearning c.q. AI’.

Het is dus op vlak van AI (en bij uitbreiding alle andere trends) onze taak, neen onze plicht, om ons gedegen te informeren en ons te wapenen voor wat komen zal.

 

Eindigen willen we doen met de briljante woorden van Al Pacino in Any Given Sunday.

We are in hell right now, gentlemen
believe me
and
we can stay here
and get the shit kicked out of us
or
we can fight our way
back into the light.
We can climb out of hell.
One inch, at a time.