Winston Wolfe
29 september 2015 — By Mathias Vermeulen

De guerillastrijd van L&D

Save the best for last… Zo voelde het voor ons aan, afgelopen donderdag in Gent, tijdens de VOV-pitstop over leerklimaat. De ganse namiddag bracht leuke ideeën en inzichten, maar het was de sessie van Patrick Belpaire die ons de spreekwoordelijke trap in de ballen gaf. Het Heilige Vuur in ons werd aangewakkerd, de adrenaline werd […]

Save the best for last… Zo voelde het voor ons aan, afgelopen donderdag in Gent, tijdens de VOV-pitstop over leerklimaat. De ganse namiddag bracht leuke ideeën en inzichten, maar het was de sessie van Patrick Belpaire die ons de spreekwoordelijke trap in de ballen gaf. Het Heilige Vuur in ons werd aangewakkerd, de adrenaline werd opgepompt, klaar om de strijd aan te gaan! De strijd voor het voortbestaan van ons edele vak, luidop schreeuwend: tijd voor een guerilla-aanpak!

Om dit ietwat kracht bij te zetten, moeten we misschien wel een kader schetsen. Om bepaalde projecten vorm te geven, zijn we binnen L&D vaak de laatste schakel in het doorhakken van de knopen, hoewel we meestal de drijvende kracht zijn. Of, zoals Patrick het aangaf: we moeten worstelen met de onzichtbare krachten en basisassumpties die invloed hebben op leren…

“The English are too many…”  We moeten binnen L&D vaak opboksen tegen een overmacht van mensen en afdelingen: IT die – laat ons heel eerlijk zijn – niet de meest meewerkende partner is in onze strijd, inhoudelijke experts die ervan overtuigd zijn dat leren gelijk staat met het overbrengen van zoveel mogelijk informatie, de juridische afdeling die wil aftoetsen of alles conform de regeltjes is, finance die alles tot in de puntjes gerapporteerd wil, … Dagenlang, wekenlang, zelfs soms maandenlang wachten we op groen licht om toch maar van start te kunnen gaan. Intussen is de frustratie dikwijls hoog opgelopen en heb je je rol niet naar behoren kunnen invullen, zijnde het helpen en ondersteunen van medewerkers in hun leren.

“I see a whole army of countrymen, in defiance of tiranny! What will you do without freedom?” Wat is een L&D-professional zonder een bepaalde vorm van vrijheid? Wordt het niet tijd dat we het heft in eigen handen durven nemen en onder de radar durven gaan om bepaalde projecten ‘underground’ vorm te geven en te initiëren. En pas als we resultaat en effect zien, komen we terug boven water om te gaan luisteren hoe IT en legal ons kunnen bijstaan. En niet andersom, zoals vandaag vaak het geval is!

“Fight and you may die, run and you’ll live. At least a while…” We staan we binnen L&D dus vaak voor een tweesprong: gedwee meestappen op het platgetreden pad, in de luwte en in alle veiligheid. Of  de handschoen opnemen om te tonen dat we wel degelijk een partner kunnen zijn in onze organisatie die helpt de resultaten neer te zetten die we uiteindelijk allemaal willen zien.

Dus, sluit even de deuren van je bureel en schreeuw het een laatste keer met ons uit: tijd voor een guerilla-aanpak! Ga de strijd aan met die onzichtbare krachten die een invloed hebben op leren en het effect en/of resultaat ervan.

Met dank aan Patrick Belpaire, voor altijd de William Wallace van L&D!