De afgelopen tien dagen genoten we van een welverdiende vakantie in de Loirevallei: mooie camping, magnifieke kastelen, lekkere wijn, brandende zon, … Je kent het concept van vakantie ongetwijfeld wel. Tegelijkertijd kwamen ook de flashbacks naar de studententijd boven, toen we in Leuven ‘moderne geschiedenis, optie cultuur middeleeuwen’ studeerden. Waar konden we dus beter zitten dan in de Loirevallei, waar de middeleeuwen en renaissance elkaar mooi de hand reiken?

En toch, toch werden we heel eventjes geconfronteerd met een L&D weemoed toen we de machtige en prachtige kastelen met imposante tuinen bezochten. Alles wordt er immers in het werk gesteld om de toeristen terug in de tijd te katapulteren, zodat die de ’tijd van toen’ kunnen ervaren, voelen, ruiken, … Super, die kortstondige vlucht uit de realiteit, speciaal voor ons, de tijdelijke passanten.

Vooral dat laatste deed mij vaak denken aan L&D binnen organisaties, waar het beleid helaas ook nog heel vaak een vlucht is, ver weg van de dagelijkse realiteit. Deze keer speciaal voor de industriële passanten, zijnde auditeurs en controleurs. Mensen zonder voeling met leren, die aan de hand van simplistische checklists afvinken of iemand ‘geleerd’ heeft, euhm, … we bedoelden ‘aanwezig was in het lokaal’. Heel vaak zijn dat compliance-trainingen om een duur woord te gebruiken. Opleidingen die bovendien een vals gevoel van veiligheid geven: ‘we hebben de opleiding georganiseerd, de mensen hebben het gevolgd en zijn geslaagd voor het testje, onze taak zit erop’.

Op die manier worden vandaag nog veel trainingen georganiseerd, gigantische facturen betaald, maar vooral ook beslissingen en strategieën uitgedokterd. Allemaal zonder echte meerwaarde voor de eindgebruikers. Maar, in de ogen van de industriële toeristen/auditeurs zijn we ‘compliant’ en hebben we een leerbeleid conform de norm… en zijn onze L&D-handen gewassen in onschuld.

Nu goed, dit was slechts een kleine, edoch volgens ons niet onbelangrijke mijmering tijdens een voor de rest schitterende vakantie.