Zo, de kop is eraf; na 8.967 stappen zit de eerste dag van Learning Solutions er op. Was het een grand cru? Bijna, maar net niet. Hoe dan ook hebben we opnieuw een pak inspiratie opgedaan.

Traditioneel openen conferenties met een knaller en dat was deze keer niet anders. Niemand minder dan Bill Nye, ’the Science Guy’ kwam zijn verhaal vertellen over hoe ‘curiosity’ de motor is van leren. In zijn betoog, met hier en daar een knipoog naar de actualiteit (oa. de ontkenning van de klimaatverandering door sommige hooggeplaatste Amerikanen) sprak hij over zijn vader, die een POW (prisoner of war) was tijdens WOII, over zijn moeder die een ‘codebreaker’ was tijdens diezelfde oorlog, over het debacle van de Ford Pinto, over Mars, over … Een prachtig verhaal, van een bewonderenswaardig iemand! Meer energie heeft een mens niet nodig om de dag aan te vatten.

En dan was het onze beurt. Net zoals vorig jaar hadden we een quasi volle zaal voor onze sessie (startend met 30 aanwezigen, geëindigd met een goede 40) waarbij we het hadden over onboarding en hoe technologie hier een positieve rol kon spelen. Volgens onze Spire waren we tijdens de sessie een goede 47 minuten ’tensed’ , maar de feedback nadien gaf aan dat dit eigenlijk hoegenaamd niet nodig was.

Tijd voor lunch en ook hier hadden we de eer een actieve rol te spelen. De eLearningGuild had ons namelijk gevraagd om een ‘lunch table’ te hosten voor mensen die voor de eerste keer naar de conferentie kwamen. Bedoeling was om deze mensen bij te staan in hun eerste conference experience en door hen interessante info, tips & tricks te verschaffen.

Na de middag was het tijd voor drie ‘concurrent sessions’ van collega-sprekers en zoals je in onze vorige post kon lezen, hebben we ons vooropgestelde programma naadloos uitgevoerd. Mijn drie takeaways uit deze sessies lees je hieronder.

“We’re talking about VR and AR, and L&D hasn’t even figured out video yet”

Al enkele jaren staat video op de drempel van de grote doorbraak binnen leren en in zijn sessie sprak JD Dillon over de waarom, wanneer en hoe van het inzetten van video. Bovendien had hij het over de buzzwords die in ons vakgebied steevast de ronde doen. En zijn terechte opmerking was hier inderdaad dat velen spreken over virtual en augmented reality maar er in hun organisaties nog niet toekomen om video als leerondersteunend middel in te zetten. En nochtans wordt 2016 eindelijk het jaar van video. Doorspekt met waardevolle inzichten en data was dit een sessie die ons alleszins kon bekoren. Zo wordt in de VS ongeveer 50% van de bandbreedte ingenomen door Netflix en YouTube. Vaak leeft bovendien de idee dat video’s kort moeten zijn en dat onze aandacht na enkele minuten danig verslapt, maar het ‘binge-watching’ gedrag op pakweg Netflix spreekt dat enigszins tegen. Het gaat dus bij video niet om tijd, maar vooral om de waarde die we hechten aan de inhoud.

“Gij zult geen eenheidsworst voorschotelen”

En aangezien JD Dillon het toch over Netflix had, kunnen we meteen een bruggetje maken naar de derde sessie van vandaag, namelijk die over wat we binnen L&D kunnen leren van Netflix en Facebook. Hier was het – het dient gezegd – vooral de titel die ons naar de sessie gelokt had en de verwachtingen werden helaas niet 100% ingelost. In se ging het over ‘personalized learning’ en hoe we data en metrics konden aanwenden om leerinhoud en leertrajecten beter af te stemmen op het individu. De manier waarop eLearning op vandaag vaak ‘door de strot geramd wordt‘, is hoegenaamd niet de goede manier om medewerkers te motiveren. Ze gaven ons enkele mooie voorbeelden van hoe adaptief leren in de praktijk werkt en hoe elke medewerker hierbij een quasi ander traject gevolgd had, maar finaal wel dezelfde objectieven haalde.

“We’re all creatures of habit”

Toen was het tijd voor een deugddoende koffie en de slotsessie van Julie Dirksen over ‘habit formation‘. Bottomline was Julies boodschap dat mensen eigenlijk ‘creatures of habbit’ zijn, maar dat we op vlak van leren en ontwikkeling geregeld worstelen om bepaalde gewoontes die binnen de bedrijfsmuren belangrijk zijn over te dragen naar onze medewerkers. Denk bijvoorbeeld aan het feit dat collega’s weinig tot niks posten op het intranet of het sociaal netwerk van het bedrijf (de Yammers en Sharepoins van deze wereld) of het feit dat medewerkers moeite hebben om veiligheidsissues op te merken en aan te pakken. Het is zo verdomd moeilijk om daar een gewoonte van te maken. Hoe we dit dan kunnen aanpakken? Bijvoorbeeld door de gewenste norm zichtbaar te maken, door de gewoonte te verkleinen tot een mini-habit of door de voortgang van mensen zichtbaar te maken. Kortom, dit was een sessie die ons behoorlijk wat praktische (en wetenschappelijke) inzichten gaf over gewoontes, motivatie en de moeilijkheid om dergelijke aspecten te integreren in ons L&D-aanpak.

En toen was het 17u; tijd voor een deugdoende receptie met wat lekkere hapjes en de strijd tegen de vijand genaamd ‘Jetlag’.