De derde (en laatste) dag op conferenties zoals Learning Solutions is altijd een bevreemdende ervaring. Enerzijds staan er nog twee sessieblokken en een afsluitende keynote geprogrammeerd, maar anderzijds moeten een pak mensen al aanwezig zijn op de luchthaven voor hun terugvlucht.

Dat maakt dat er altijd minder volk aanwezig is op de sessies (jammer!), waardoor er wel meer tijd is voor Q&A, delen van inzichten en diepgaandere gesprekken (yeah!). Dat was deze keer niet anders, en dat kwam de voor ons ultieme sessie van deze editie ten goede, nl. die van onze goede vriend Chad Udell over Data Interoperability. In zijn sessie ging Chad dieper in op de grote uitdaging (en tevens problematiek) van L&D, namelijk het vasthaken van leren aan de business. Zolang we bezig zijn met silodenken, waarbij elke afdeling haar eigen systemen heeft die niet bereid zijn tot een open data uitwisseling, zullen we achter de feiten blijven aanhollen. De toekomst ligt immers meer en meer in diverse bedrijfseigen applicaties en niet-bedrijfssystemen die data met elkaar uitwisselen volgens een geijkte systematiek. Met als doel: leren en werk naadloos in elkaar laten overvloeien.

“Maar dat doen onze systemen al,” horen we dan vaak. Tot we dieper in de data duiken en zien dat wat in systeem X als ‘object’ gecatalogeerd staat in systeem Y dan weer een ‘Id’ is en in systeem Z een ‘course’. En hierdoor verdwijnt veel relevante informatie, dixit Chad Udell.

Zou het daarentegen niet super zijn dat een medewerker een opleiding volgt en dat die data via een open standaard, zoals xAPI opgeslagen wordt in een LRS (Learning Record Store) die in connectie staat met een businesstool zoals Salesforce. Als iemand van de verkoopafdeling vervolgens een issue heeft, kan Salesforce automatisch via die LRS kijken of de persoon wel de juiste opleiding gekregen heeft. Indien niet, wordt de medewerker tijdens de workflow naar de desbetreffende korte leermodule geleid. Prachtig, nietwaar?

We willen de lijst van applicaties die gebruikt worden in elke organisatie niet tellen, maar het zijn er ongetwijfeld een pak. En mochten al deze tools netjes met elkaar communiceren, dan kunnen we van leren echt een onderscheidend iets maken.

En toen was het vrijdagochtend, 9u30 ’s ochtends en wisten we weer waarom we enkele tijdszones getrotseerd hadden om naar deze conferentie te komen: om de ganse week te leren, ervaringen te delen, geïnspireerd te worden en bij één van de laatste sessies nog een spreekwoordelijke muilpeer te krijgen.

Orlando, wij zien u graag volgend jaar terug!