Afgelopen weken zijn we geregeld de hort opgegaan om te gaan spreken over trends in leren, over leertechnologieën en over onze ESF-projecten (Game On en LevelUpHR). Vaak waren het boeiende gesprekken, met hier en daar terechte kritische geluiden. Geregeld pikten we echter toch ook alarmerende zaken op. Tijd om even aan de alarmbel te trekken?

Het viel ons de laatste tijd al vaker op: we meten ons zeer graag leuke en mooie titels toe. L&D manager, leerarchitect, learning advisor, … En we hoeven – het dient gezegd – niet constant de azijnpisser uit te hangen; het toont aan dat leren binnen organisaties (opnieuw) een meer prominente rol mag gaan innemen. Gejuich op vele banken!

Tot we even kritisch mogen reflecteren over de invulling van deze functietitels. Functietitels met – volgens ons althans – vaak als belangrijkste bekommernis: “is dat wel compatibel met ons learning management systeem?“.

Dan volgt een enge stilte en bloedt ons hart. In alle hevigheid. Zijn wij manager, adviseur of architect om louter nietszeggende rapporten te genereren? Om het succes van een mogelijke leerinterventie af te toetsen op basis van een eentje of een nulletje in een compatibel LMS?  Zijn wij dan echt niks meer dan ‘course vending machines‘ die ijverig in excel weten te werken?

Laat ons hopen van niet.

Velen beseffen het misschien niet, maar wij zijn bezig met het mooiste wat de professionele wereld te bieden heeft: de ontwikkeling van zowel mens als organisatie. En met de technologische mogelijkheden die er op vandaag zijn, hebben we zelfs kansen bij de vleet om echt impact te hebben. Om te managen, om te adviseren, om een architect te zijn, … Het enige wat hiervoor nodig is, is een kritische blik, even stilstaan bij onze huidige functie-invulling en nadenken over hoe we echt het verschil kunnen maken. En uiteraard dat LMS met een grote korrel zout nemen…

Meer niet…

Uit de grond van ons hart: succes!