Het was een aflevering op Hautekiet die ons aan het denken zette… Het ging die dag over bedrijven die afstappen van het klassieke CV en sollicitanten verplichten om een video-CV op te sturen. Hoe tech-minded we bij Winston Wolfe ook zijn, wij stonden die dag in het andere kamp, bij dat van de non-believers. Vooreerst is het wetenschappelijk hoegenaamd niet onderbouwd. Het gaat daarnaast te gemakkelijk uit van de tech-savvy millennial die nu zou heersen over de werkplek.

Nu goed, de bewuste aflevering op Hautekiet deed ons zoals gezegd wel nadenken. Nadenken over het feit dat we binnen HR (en vermoedelijk ook binnen andere disciplines) technologie al te vaak als een doel gaan zien en niet als een middel. Sterker nog, we hebben geregeld zelfs de neiging om technologie op een gigantische manier te gaan misbruiken, zeer vaak voor de lusten van enkelen. En de lasten van velen.

1. eLearning – Het begon lang geleden met de intrede van eLearning. Plots kregen we een extra medium ter beschikking om leren in organisaties anders te gaan invullen. En wat deden we? Niks. Nada. We creëerden gedrochten van modules, die vaak langer dan een uur duurden en die niet meer waren dan veredelde powerpoint-presentaties met een stem eronder. En enkele knoppen om verder te gaan. En een testje op het eind. Resultaat: medewerkers vonden het maar niks en vinden het op vandaag nog steeds maar niks.
2. LMS – Quasi tegelijkertijd kwamen er systemen op de markt om dat leren te gaan ondersteunen. Dat stond toch in hun naam: L – M – S. Learning Management Systeem. Medewerkers kregen een online portaal dat digitaal leren zou faciliteren. Het potentieel was ongezien. Alleen maakten we de capitale blunder om de focus op de M van managen te leggen en niet op de L van learning. Resultaat: administratieve vehikels zonder focus op de eindgebruiker, die wel opgezadeld zat met een systeem waarbij hij/zijn 7 keer moest klikken om iets terug te vinden.
3. Mobile – Herinner je nog die eLearning van hierboven. Juicht op alle banken! Want nu we sinds de intrede van de iPhone in 2007 allemaal mobiel zijn, kunnen we onze eerder omschreven eLearningmodules ook gaan uitrollen op mobiele apparaten. Want mensen zullen dat zeer leuk vinden: in de trein, in de file of thuis in de zetel een compliance training tot een goed einde brengen. Tijds- en plaatsonafhankelijk leren op zijn best! Merk hopelijk het sarcasme in deze laatste zinnen. Bij mobile moeten we immers enkel nadenken hoe we onze collega – die nu inderdaad mobiel is – kunnen ondersteunen waar en wanneer hij/zij dat nodig heeft. Want mensen kunnen heus leren via smartphone of tablet, maar hopelijk toch niet die saaie, langdradige eLearningmodules en ellenlange ge-pdf’te doucmenten en procedures.
4. Virtual Reality – “Kunnen we hier dan niks gaan doen met VR?” Deze zin weerklonk de voorbije maanden vaak in de (L&D-)wandelgangen. Of, zoals we in een vorige post schreven, nav. de XR Conference in Londen: het medium wordt vandaag nog al te vaak als een gimmick beschouwd. De mogelijkheden van VR zijn wel degelijk massaal aanwezig, maar wel in de juiste context. Veelal focussen we nog steeds op het medium an sich, in plaats van stil te staan bij het probleem dat we willen oplossen, de content die we willen aanbieden. Onthoud hier:  “When shit goes in, shit comes out.” En dat geldt niet enkel voor VR, maar ook voor de andere hier besproken technologieën.
5. Chatbot – En dan zijn er nog de chatbots. Wij zijn grote fan van chatbots. Enorm grote fan! En tegelijk vloeken wij wekelijks als we weer maar eens een slechte conversatie gevoerd hebben met één van de zovele chatbots. Wederom zijn we erin geslaagd om de focus te gaan leggen op de ‘bot’ en niet op de ‘chat’. Zeer vaak zijn chatbots immers niet meer dan een verkapte website via Messenger. Een menuutje hier, enkele ‘wie we zijn’ en ‘wat we doen’ knoppen daar. Vragen die we enkel met meerkeuzeknoppen kunnen beantwoorden. En ja, ook wat emoji’s. Neen, bij een chatbot draait het – verrassing, verrassing – om de conversatie. Een conversatie die jouw eindgebruiker verder moet helpen. Moet sturen. Moet leiden. Moet aanleren. En die bovendien zeer natuurlijk moet aanvoelen.

Wat dienen we dan wel te doen?

De hoop zeker niet opgeven en technologie blijven omarmen. Volop gaan exploreren. Gaan experimenteren. Maar vooral de eindgebruiker centraal gaan stellen. Hoe kan onze eLearning-module onze medewerkers helpen? Hoe kan ons LMS het leerproces van onze collega’s een boost geven? Hoe kunnen we VR efficiënt gaan inzetten om mensen verder te ontwikkelen? Hoe kan een chatbot gebruikt worden om op een conversationele manier mensen te gaan ondersteunen?

Met andere woorden: hoe kunnen we deze technologieën slim gaan inzetten? En hoe kunnen we in alles wat we doen onze medewerkers centraal gaan stellen? En dan, pas dan kan en zal technologie een katalysator zijn in je leerbeleid.

Wie meer wil weten over de mogelijkheden en de toepassingen van technologie op vlak van leren en ontwikkeling, nodigen we graag uit op #LearningTechDay 2018.