We leven vandaag in een geconnecteerde wereld, dat valt – zo hopen wij toch – niet meer te ontkennen. ’t Is te zeggen, de kans is reëel dat we vandaag 16 uur per dag geconnecteerd leven, enkel die 8 uur die we op onze werkplek vertoeven wordt het ons nog al te vaak verboden. En dat is en blijft een gemiste kans voor je L&D-beleid. Voor je volledig beleid tout court.

Recent kregen we het immers nog een aantal keren te horen, als we het hadden over trends en innovaties binnen leren en ontwikkeling: “allemaal razend interessant, maar voor ons is dit toch té ver van ons bed.” Jammer, denken wij dan, want de trends en innovaties staan al lang op jou te wachten in je spreekwoordelijke slaapkamer.

Laten we dus heel even een open deur intrappen: heel wat L&D’ers behoren tot een oerconservatieve strekking en zijn als de dood om nieuwe technologieën aan te wenden in ons leerbeleid, uit vrees voor vermoedelijke wanpraktijken. Zo, het is er uit, dat lucht even op.

Van oudsher hebben we de neiging om vast te houden aan enkele vastgeroeste concepten, waardoor het gevaar dreigt dat we niet meer weten hoe het er op de werkvloer echt aan toe gaat en meer nog, hoe onze ‘eindgebruiker’ bereikt en ondersteund wil worden. En dan kunnen en mogen we niet meer blind zijn voor de technologische innovaties van de voorbije jaren. Onze rol is er immers meer dan ooit om het leren van onze medewerkers te faciliteren, om hen de nodige tools en middelen aan te reiken zodat ze zelf in staat zijn hun kennis en vaardigheden aan te scherpen.  Of zoals Louis Van Gaal het ooit zei op een management presentatie (zie filmpje hieronder): “Wij moeten die spelers als beste kunnen ondersteunen…”.

En wat is de rol van L&D in dit proces?

“It (L&D, nvdr.) can ignore the change, facilitate it, or even lead it, but the change is happening. Our response, and our fate, are in our own hands.” (Donald H. Taylor)