Vorige week kon je nog lezen over de grootse avonturen van Winston Wolfe in Orlando tijdens de eerste twee #LSConferentiedagen. Vandaag vertellen we je met veel plezier over de tweede dag van de conferentie. Daar waar de eerste dagen volledig in het teken stonden van een bezoek aan Kennedy Space Center en uiteraard onze eigen sessie, hadden we op donderdag een gevarieerd programma uitgestippeld met enkele boeiende sessies.

1. Hardware Sensor Integration for Mobile Learning

De afwezigen hadden ongelijk! Met slechts een 10-tal aanwezigen leek de sessie van Prasoon Nigam in het water te vallen, maar de content, de voorbeelden en interesse van de 10 volhouders maakten dit een zeer waardevolle sessie. Bottomline kwam het er in Nigam’s betoog op neer dat sensoren binnenkort een zeer waardevolle partner kunnen zijn in het uittekenen van een leerbeleid. De twee topvoorbeelden kwamen van sensoren die beweging kunnen detecteren (Leap Motion, Kinect, …) en de toestellen die brainwaves kunnen capteren (Emotiv). The future is very near, my friends!

Toeval wil dat wij net in die periode een Leap Motion gekocht hadden, een toestelletje dat zeer simpel handbewegingen capteert zoals de Vine hieronder aantoont.

2. Serious Game Secrets: What, Why, Where, Who Cares?

Het zal jullie, met ons briljante ESF-project in het achterhoofd, niet verbazen als we melden dat sessies over games en/of gamification bij ons een streepje voor hebben. De vermoedelijk meest gepassioneerde sessie kwam op naam Andrew Hughes die een boeiend betoog gaf over games en leren. De zaal zat tjokvol en Andrew wist met zijn humor en kennis van zaken iedereen in te pakken. Zijn verhaal was opgebouwd rond een aantal mythes die rond learning games hangen en bracht vele mensen met de voetjes op de grond: “Ja, het duurt een tijd alvorens een game gemaakt is! En ja, dat kost verdomd een pak geld…”.

Het coolste van de sessie waren de talloze voorbeelden van games die al dan niet de initiële intentie hadden om educatief te zijn. Zo gaf Andrew het voorbeeld van Assassin’s Creed Unity, dat zo waarheidsgetrouw gemaakt werd, dat het perfect kan dienen als referentie om de Franse Revolutie te duiden in de geschiedenislessen. Niet overtuigd? Bekijk dan de trailer van de game van vorig jaar…

3. The Emerging Roles of the 21st-century Learning Professional

De derde sessie van de dag was van Connie Malamed en was volledig opgebouwd rond de nieuwe rollen van de L&D-verantwoordelijke in de 21e eeuw, waarbij we technologie vooral als een trigger moeten beschouwen om sommige processen in gang te zetten. Connie gaf aan dat we zowel een ‘mind shift’ nodig hebben alsook een ‘cultural shift’: enerzijds beseffen we dat leren ook buiten het klaslokaal kan plaatsvinden, op sociale wijze (mind) en anderzijds hebben we de uitdaging dat werk flexibeler wordt, dat kennis transparant wordt en dat hiërarchie een verouderd begrip is (cultural). Van een kaderschets gesproken!

De drie nieuwe rollen voor L&D in dit verhaal waren boeiend, intrigerend maar volgens ons zeker niet nieuw. Ten eerste moeten we leren meer gaan ondersteunen (via job aids, communities, coaching, content curation, …), maar daarnaast moeten we onze medewerkers gaan empoweren door samenwerking te stimuleren, leernetwerken op te richten en kennisdelen in de organisatie bespreekbaar te maken. En tot slot is L&D ook een echte change agent binnen jouw bedrijf door mensen te verbinden, door silo’s af te breken en door leren een relevante plaats te geven!

Stof tot nadenken, deze sessie!

4. The Training to Competence Myth

Afsluiter van de dag kwam van de legendarische Marc J. Rosenberg (één van onze helden, nota bene) die een verhaal bracht over de nutteloosheid van formeel trainen in bepaalde gevallen en over waarom competentiedenken in vele organisaties faalt. Marc Rosenberg wou hierbij iedereen aan het denken zetten over oa. pre- en post training initiatieven, over waarom trainen mensen niet competent maakt en over de ondersteuning die we vanuit L&D moeten bieden.

Geen wereldschokkende sessie deze keer, maar wel eentje dat mij deed wegdromen. In Vlaanderen worden we immers slag om slinger om de oren geslagen met audits (zeker lezers uit de voeding herkennen dit verhaal) en tijdens deze audits staat het volgen van een training voor de auditoren gelijk aan competent zijn om bepaalde taken uit te voeren. Nonsens, natuurlijk, maar mijn gedachten dwaalden tijdens Marc’s sessie geregeld af naar de arme stakkers die constant tegen deze wandaden willen vechten…

En dan kan deze grafiek van Marc Rosenberg jou wel helpen in deze strijd.

Stay tuned voor deel 3 van onze #MissionToOrlando, wij gaan eerst Assassin’s Creed Unity gaan spelen… Om geschiedenisredenen uiteraard!