Vorige week zaten we in de wagen, richting Ieper en via onze random Spotify playlist was het plots de beurt aan onze favoriete West-Vlaamse bard, Wannes Cappelle. Zijn ‘Naar de wuppe’ sneed door merg en been. Waarom? Omdat het L&D-jaar, amper enkele weken ver, opnieuw reeds voor de nodige ‘godvers’ gezorgd had. (nvdr. mensen die vloeken zijn blijkbaar eerlijker, zeggen onderzoekers van Cambridge.)

Rustig!

Inderdaad, we hadden ons voorgenomen om ons in 2017 minder te laten vangen aan het nog vaak latente – excusez le mot – L&D amateurisme. Maar toch. In één week tijd geconfronteerd worden met een LMS-dat-eigenlijk-geen-LMS-is-maar-wel-pretendeert-eentje-te-zijn-en-daar-bovendien-veel-geld-voor-vraagt, gecombineerd met de lancering van wederom een old school leren-is-gelijk-aan-training-databank? Ja, dan moest deze woordenbrij wel naar boven komen. Zo lang – en we herhalen – zo lang de ganse L&D community zichzelf niet au sérieux neemt, dan gaan we nooit iets in de melk te brokkelen hebben. Zo lang providers de gebruikers niet centraal stellen en ze denken dat alles netjes in één systeem kan geduwd worden, gaan we de strijd nooit winnen. Zo lang we denken dat L&D vooral nood heeft aan bvb. een zoveelste trainingsdatabank, dan zal leren nooit het stenen tijdperk in je organisatie ontgroeien. Zo lang…

’t Es nog ol ni na de wuppe

Gelukkig scheen er op het eind ook een streepje zon, kwam er licht in de duisternis en kregen we bevestiging dat het toch de goede richting aan het uitgaan is. Dankzij Tiffany, die er ons enkele weken geleden al op gewezen had, bekeken we nogmaals SkillsFuture van naderbij. En schreeuwden we het massaal uit: lang leve Singapore!

Singapore? SkillsFuture?

Jep, SkillsFuture is een nationaal initiatief om elke Singaporees de kans te bieden zich (verder) te ontwikkelen, in elke fase van zijn/haar leven en carrière.  De combinatie van kennis, skills en passie, ondersteund door dit initiatief, moet Singapore en haar inwoners kansen bieden om de uitdagingen van de toekomst het hoofd te bieden. Wat knap is aan SkillsFuture is dat leren niet gezien wordt als iets ‘van het onderwijs’ of ‘binnen bedrijven’, maar effectief als een levenslang avontuur. Prachtig! Leren dat niet behandeld wordt als een aaneenschakeling van losstaande evenementen bij deze of gene werkgever. Neen, integendeel. Leren dat beschouwd wordt als iets dat onherroepelijk in de mens ingebakken zit en losstaat van een school of een bedrijf. Niet de lerende wordt hier immers gezien als passant, zoals vandaag wel het geval is, maar organisaties worden als passant beschouwd op het traject dat de lerende aflegt.

Moge dit initiatief onze beleidsmakers inspireren!